Είναι ποτέ δυνατόν;

Ιδανική Σχέση
Κοιτάξτε, δεν έχει να κάνει με το να δίνεις μόνο. Δεν έχει να κάνει με φροντίδα, δεν έχει να κάνει με ξόδεμα για εντυπωσιασμό. Σε μια σχέση δίνεις και παίρνεις.

Θεωρητικά είσαι στα ίσα δηλαδή. Και έχεις και τον άνθρωπό σου, για να περνάτε ωραία στα εύκολα και για να σου κρατάει το χέρι στα δύσκολα, για να σου ζεσταίνει το κρεβάτι, για να βγαίνετε κάποιες νύχτες, για να μένετε μέσα μαζί τις υπόλοιπες. Καλή είναι αυτή η φάση, ωραίο είναι «εκείνο» το στάδιο. Όταν έχεις ήδη φτάσει εκεί. Αλλά για να φτάσεις εκεί, πρέπει να φτύσεις όχι αίμα, αλλά κάτι πολύ πιο δυσεύρετο και πολύτιμο αυτή την περίοδο: χρήμα. Τώρα εκνευρίστηκα. Αλλά η αλήθεια να λέγεται. Πώς να λέγεται; Μήπως no money, no honey; Ε, no, λοιπόν.

Την ξέρεις τη φάση, κάθε τρεις και λίγο πρέπει να είσαι στο ξόδεμα μπας και πάει πουθενά το πράγμα. Και μάλιστα το ρίσκο είναι μεγάλο. Κανείς δεν σου εγγυάται τίποτα. Είναι σαν το Super Deal, με μόνη διαφορά ότι ξεκινάς από το μηδέν. Οπότε -μπορεί να είναι και ψυχολογικό το θέμα- άμα είναι να μη δίνω, συμβιβάζομαι για την ώρα και με το να μην παίρνω. Δεν έχω για να βγαίνω για test drive ποτά, πληρώνοντας δύο και τέσσερα κοκτέιλ τη φορά και καπάκι ταξί ή/και βενζίνες. Προτιμώ να τη βγάζω σε σπίτια φίλων. Είναι ζεστά, γνώριμα, φιλικά και, το σημαντικότερο, δωρεάν. Δεν έχω για να αρπάζω από τα μαλλιά προτάσεις για παραθερισμό στα πανάκριβα ελληνικά νησιά. Έχω εξαντλήσει το budget μου σε ταξίδια-αστραπή στο εξωτερικό για συναυλίες (γιατί ακόμα κι αν αφήσεις τον άνθρωπο χωρίς λεφτά, τις συνήθειές του δεν τις αλλάζεις ποτέ). Δεν έχω για δώρα, για ευγενείς κινήσεις, για όλα αυτά τα ιπποτικά. Μόλις και μετά βίας καταφέρνω να συντηρώ τις σχέσεις με τους φίλους μου. Με τους οποίους περνάμε ωραία στα εύκολα και μου κρατάνε το χέρι στα δύσκολα. (Βέβαια το κρεβάτι κατά κανόνα δεν το ζεσταίνουν, αλλά, αν το ζητήσεις σωστά, δεν ξέρεις τι γίνεται). Στη λίστα με τα δώρα γιορτών και γενεθλίων είμαι ήδη τρεις θέσεις πίσω και κυνηγάω. Τι θα κάνεις, θα κόψεις τους φίλους; Αδύνατον.

Μέτρα τα τώρα αυτά επί δύο: εκδρομές, διακοπές, δώρα, εξόδους, τα πάντα. Η ταρίφα είναι απαγορευτική. Γιατί να μην υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να προσγειωνόμασταν κατευθείαν σε «εκείνο» το στάδιο; Ξέρεις, εκείνο του «χαλαρού» ζευγαριού που μένει μέσα και δεν ξοδεύει και πολύ. (Και περνάει και καλύτερα έτσι, και το ξέρεις). Γι’ αυτό, μπορεί και να πλήρωνα κιόλας. Το κατιτίς.
source:yupi.gr
top