Γιατί μας γοητεύουν 

“τα κακά παιδιά”;

 

Υπάρχουν και καλά παιδιά. Εμείς όμως γιατί ερωτευόμαστε εκείνους που μας ταλαιπωρούν;

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας τύπος. Τσογλάνι τον λέγανε. Έτσι τον φωναζάνε όλοι. Αλλά κυρίως οι γυναίκες. Όλες τον ήθελαν. Πιασμένες στα δίχτυα της γοητείας του, παραδομένες στα πάθη του.

 

Τις ταλαιπωρούσε, τους έδειχνε ασέβεια, η αυτοπεποίθησή του τσάκιζε κόκαλα, η ελευθερία του αδιαπραγμάτευτη και οι γυναίκες στα πατώματα. Μα τι έχουν πια αυτοί οι τύποι και μας αρέσουν τόσο, θα μου πει κανείς;

 

“Η αλήθεια είναι ότι τα λεγόμενα “τσογλάνια” είναι γοητευτικά. Γιατί στον έρωτα τι ερωτευόμαστε; Τις διαφορές. Αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Αυτό που ερωτευόμαστε στον άλλον είναι αυτό που δεν είμαστε” εξηγεί η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα.

 

Και η Αυτοπεποίθηση. Αυτοί οι τύποι εκπέμπουν μια σαγηνευτική γοητεία. Ότι τίποτα δεν τους λυγίζει. Και εσύ θέλεις να αντιμετωπίσεις την πρόκληση. Να είσαι εσύ εκείνη που θα τον αλλάξεις, που θα τον κάνεις να λιώσει, να υποκλιθεί στη γοητεία σου, να “ηττηθεί” κατά κάποιο τρόπο. Να μπορέσεις ό, τι δεν μπόρεσε καμία άλλη.

 

Και κάτι ακόμα. “Αν ο άλλος ρισκάρει να είναι τσογλάνι και ρισκάρει έτσι να τον αγαπήσεις, είναι γοητευτικό για τις γυναίκες. Γιατί τα καλά παιδιά είναι εύκολο να τα αγαπήσεις, έτσι δεν είναι. Δεν ρισκάρουν την απόρριψη. Ο άλλος όμως έρχεται με την αυτοπεποίθηση του: “κοίτα πως σου φέρομαι και παρόλα αυτά με αγαπάς. Κι έτσι!”. Τον θαυμάζεις για αυτή την αυτοπεποίθηση που υποτίθεται ότι κουβαλάει” συμπληρώνει η κ. Ζάφειρα.

 

Και η διεκδίκηση. Η μάχη. Το φτύσιμο. Το γραμματόσημο. Η γυναικεία διαστροφή. Ο κινηματογράφος που πάλι έχει βάλει το χεράκι του. Τα ένστικτα. Η αδυναμία που νιώθουμε. Η υποταγή. Η λάθος επιλογή, ο κίνδυνος να καείς. Ξαφνικά ο τυχοδιωκτισμός ξυπνάει μέσα σου και θέλεις να τα ζήσεις όλα, να τα ποντάρεις όλα. Μέχρι να καταλάβεις ότι απλά κάνεις βλακείες...

 

Αυτή η σιγουριά για τον εαυτό του, αυτή η ελευθερία. “Το γεγονός ότι ρισκάρει να είναι ο κακός εαυτός του και ότι αξιώνει να τον αγαπήσεις ακόμα κι έτσι”.

 

Ενώ εμείς για να πάμε σε ένα ραντεβού ξυρίζουμε το πόδι από τον αστράγαλο, αξιώνουμε να είμαστε τέλειες, να μην έχουμε πιει πολύ νερό κι έχει φουσκώσει η κοιλιά μας, να έχουμε βάλει το 12ποντο παπούτσι που το έχουμε γυαλίσει, έχουμε σιδερώσει το φόρεμα τρεις φορές και ισιώσει το μαλλί 35... Περί ανασφάλειας εξωτερικής ο λόγος.

 

Και σου έρχεται ο άλλος με το τζινάκι, κι ένα t-shirt από πάνω και λες είναι ο πιο ωραίος άντρας στον κόσμο. Χαχαχαχα! Άπειρες ώρες μπροστά στον καθρέφτη σου... Πέντε λεπτά μπροστά στον δικό του.

“Και λες τολμάει να είναι ο εαυτός του και τον θαυμάζεις ξαφνικά. Και λες αυτόν τον άντρα θέλω που του αρέσει ο εαυτός του όπως ξυπνάει το πρωί” εξηγεί η κ. Ζάφειρα.

 

Και κάπως έτσι, τσιγκλάει τα πάθη σου. Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού. Μέχρι να αποκτήσεις τα λογικά σου! Γιατί σχέση δεν είναι αυτό.source:tlife.gr