Μελάγχρωση καπνιστών :

Όταν το κάπνισμα χρωματίζει τα ούλα...

Καραθανάση  Βασιλική

Η βλαβερή συνήθεια του καπνού μεταξύ άλλων σοβαρών επιπτώσεων προκαλεί συχνά και σκουρόχρωμη απόχρωση των ούλων γνωστή ως μελάγχρωση του καπνιστή. Το φαινόμενο αυτό είναι συχνότερο σε βαρείς καπνιστές και σύμφωνα με σχετικές έρευνες ανέρχεται σε ποσοστό που αγγίζει το 22% .

Η εντόπιση της μελάγχρωσης του στοματικού βλεννογόνου εξαρτάται από το είδος της καπνιστικής συνήθειας. Τα άτομα που καπνίζουν τσιγάρα παρουσιάζουν μελαγχρωματικές επιφάνειας στα μπροστινά (προστομιακά) ούλα, όσοι χρησιμοποιούν πίπα στην περιοχή των παρειών και πίσω από τις συγχειλίες και όσοι εφαρμόζουν την τεχνική του ανάστροφου καπνίσματος μπορεί να παρουσιάσουν μελαγχρωματικές επιφάνειες στη σκληρά υπερώα.

Οι μελαγχρωματικές αλλοιώσεις αυξάνονται κυρίως κατά τον 1ο χρόνο έναρξης του καπνίσματος και η ένταση και η έκτασή τους εξαρτάται από τη συχνότητα και τη βαρύτητα του καπνίσματος. Οι γυναίκες καπνίστριες παρουσιάζουν μεγαλύτερη τάση εμφάνισης μελαγχρωματικών αλλοιώσεων γεγονός που αποδίδεται σε ορμονικούς παράγοντες που δρουν συνεργιστικά..

Ο βασικός μηχανισμός πρόκλησης της μελάγχρωσης του καπνιστή είναι η διέγερση και η αυξημένη παραγωγή μελανίνης από τα μελανινοκύτταρα εξαιτίας της επίδρασης των ποικίλων παραγώγων του καπνού (π.χ νικοτίνη). Τα μελανινοκύτταρα βρισκονται φυσιολογικά στο στοματικό βλεννογόνο και στο δέρμα και είναι εκείνα τα κύτταρα που υπό την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας διεγείρονται ως προς την παραγωγή μελανίνης, της χρωστικής ουσίας που μας προσδίδει το μαύρισμα το καλοκαίρι.

Στην περίπτωση της υπερέκκρισης μελανίνης λόγω καπνίσματος πιστεύεται ότι με αυτόν τον τρόπο το στόμα αντιδρά προκειμένου να αμυνθεί και να προστατευθεί από τις βλαβερές συνέπειες του καπνού.

  Η διάγνωση της μελάγχρωσης των καπνιστών τίθεται συνήθως βάσει της κλινικής  εξέτασης και της λεπτομερούς λήψης ιατρικού και οδοντιατρικού ιστορικού.

 Η βιοψία λαμβάνεται σε περιπτώσεις όπου η μελάγχρωση εντοπίζεται σε μη αναμενόμενες περιοχές του στοματικού βλεννογόνου ή όταν οι μελαγχρωματικές περιοχές παρουσιάσουν αλλαγές π.χ σκουρύνουν απότομα ή αποκτήσουν εξωφυτικές τάσεις και διογκωθούν. Γενικά, η μελάγχρωση των καπνιστών δεν εμπνέει από μόνη της κάποια ανησυχία και υποχωρεί μέσα σε 3 περίπου έτη από την πλήρη διακοπή του καπνίσματος.source:cosmo.gr