Απογειώνεται» η ρωσική αεροπορική βιομηχανία...

Έτοιμες να κατακτήσουν τις διεθνείς αγορές εμφανίζονται οι ρωσικές εταιρείες.

Η σοβιετική αεροπορική βιομηχανία μπορεί να ήταν κάποτε ένας πραγματικός κολοσσός του χώρου, αλλά αυτό οφειλόταν μάλλον στα πολεμικά της αεροσκάφη, καθώς στην περίπτωση των πολιτικών αεροσκαφών (επιβατηγών και μεταγωγικών), η φήμη της ήταν μάλλον ότι κατασκεύαζε φτηνά μεν, «χοντροκομμένα» και όχι και τόσο ασφαλή αεροσκάφη.

Αυτή τη φήμη θέλει να αφήσει πίσω της η ρωσική αεροπορική βιομηχανία, η οποία εμφανίζεται κάτι παραπάνω από έτοιμη και πρόθυμη να απογειωθεί και να κατακτήσει τις διεθνείς αγορές.

Η Ρωσία εναποθέτει τις ελπίδες της σε δύο ολοκαίνουρια προγράμματα ανάπτυξης αεροσκαφών, καθώς και στην προαναφερθείσα εξαιρετική φήμη της στον χώρο των πολεμικών αεροπλάνων.

Ωστόσο, πρώτα πρέπει να πειστούν οι σκεπτικιστές στην ίδια της την αγορά, καθώς από την πτώση της ΕΣΣΔ μέχρι σήμερα ούτε ένα πρόγραμμα ανάπτυξης πολιτικού αεροσκάφους δεν έχει καταφέρει να «περάσει» στη γραμμή μαζικής παραγωγής- και η αλήθεια είναι ότι, στο εσωτερικό «μέτωπο», τα εγχώρια αεροσκάφη έχουν χάσει την «αερομαχία» με τα ξένα, καθώς, σύμφωνα με μελέτες, αεροπλάνα που έχουν κατασκευαστεί στο εξωτερικό διεκπεραιώνουν το 75% του συνόλου των πτήσεων των ρωσικών αερογραμμών.

Ξεκινώντας από το μηδέν

H πρακτική κατάρρευση της συνολικής υποδομής κατασκευής αεροσκαφών που είχε δημιουργηθεί κατά τη σοβιετική εποχή επιταχύνθηκε από την έλλειψη κεφαλαίων κατά τη δεκαετία του 1990, με αποτέλεσμα οι «νέοι παίκτες» να είναι υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν από το μηδέν, θέτοντας τα θεμέλια μίας καινούριας, στιβαρής αεροδιαστημικής βιομηχανίας - και οι προσπάθειές τους έχουν αρχίσει να φέρνουν καρπούς.

Στην αεροπορική έκθεση του Farnborough, η φημισμένη Sukhoi παρουσίασε το Superjet-100, ενώ παρουσιάστηκε και μία απεικόνιση του κόκπιτ ενός άλλου φιλόδοξου προγράμματος, του MS-21.

Τα δύο προγράμματα φαίνεται να κέρδισαν τις εντυπώσεις, καθώς υπογράφτηκαν συμφωνίες αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων για παραγγελίες των συγκεκριμένων αεροσκαφών.

Ωστόσο, οι αμφισβητίες εξακολουθούν να αμφιβάλλουν για τη δυνατότητα της αναγεννημένης ρωσικής βιομηχανίας να αναδειχτεί σε «μεγάλο παίκτη», καθώς θεωρούν ότι η πρόθεση από την παράδοση απέχουν πολύ- και αναμένουν μεγάλες καθυστερήσεις. Επίσης - κατά τους αμφισβητίες- τα ρωσικά αεροσκάφη έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ δυνατό ανταγωνισμό, όχι «μόνο» από κολοσσούς όπως η Boeing και η Airbus, αλλά και από μικρότερες εταιρείες, όπως η ιαπωνική Mitsubishi, η βραζιλιάνικη Embraer, η καναδική Bombardier, καθώς και η κινεζική Comac.

Στην περίπτωση του Superjet-100, η Sukhoi (διάσημη για τα μαχητικά της αεροσκάφη) επιχειρεί να μπει «με την πρώτη» και δυνατά στην πολιτική αεροπορία. Το αεροσκάφος αποτελεί «καρπό» συνδυασμένης εργασίας, με τη Sukhoi να έχει τη μεγαλύτερη συνεισφορά- μία άλλη εταιρεία που συμμετείχε είναι η ιταλική Finmeccanica, καθώς και αρκετές άλλες, τόσο ρωσικές όσο και ξένες.

«Το Superjet δεν θα κατασκευαστεί απλά σε μικρούς αριθμούς, κάτι που από μόνο του αποτελεί θρίαμβο, αν αναλογιστεί κανείς τη μοίρα των άλλων μετασοβιετικών προγραμμάτων ανάπτυξης πολιτικών αεροσκαφών» λέει ο Ρίτσαρντ Αμπουλάφια, αντιπρόεδρος του Teal Group, εταιρείας συμβούλων που απευθύνεται σε αεροπορικές βιομηχανίες.

Κατά τον Αμπουλάφια, το πρόγραμμα φαίνεται ότι έχει επιτύχει εκεί που τα «δυτικοποιημένα» Tupolev-204 και Iliushin-96 απέτυχαν, ενώ ο ίδιος πιστεύει πως το «κλειδί» της επιτυχίας είναι η είσοδος εταιρειών του ιδιωτικού τομέα: «οι δημόσιες εταιρείες και βιομηχανίες δεν τα καταφέρνουν καλά στο να ικανοποιούν τις απαιτήσεις της αγοράς».

Παρόλα αυτά, υπάρχουν αυτοί οι οποίοι πιστεύουν πως το Superjet-100 έχει πολλά προβλήματα: κατά τον Ρομάν Γκουσάροφ, υπεύθυνο της ιστοσελίδας σχετικά με την αεροναυπηγική βιομηχανία Avia.ru, οι παράμετροι του αεροσκάφους δεν είναι αυτοί τους οποίους υποσχέθηκε η Sukhoi.

«Η Sukhoi πίστευε ότι θα μπορούσε να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα χωρίς να χρησιμοποιήσει σύνθετα υλικά» αναφέρει σχετικά, υπογραμμίζοντας την έλλειψη εμπειρίας της εταιρείας στην κατασκευή πολιτικών αεροσκαφών. Ωστόσο, η Sukhoi έχει λάβει παραγγελίες για άνω των 100 αεροσκαφών, αντί 31,7 εκατομμυρίων δολαρίων το καθένα.

Μία άλλη πρόκληση έχει να κάνει με την ίδια τη Ρωσία και τις ιδιαίτερες συνθήκες της: η χώρα διαθέτει πολλά «σκληρά» αεροδρόμια, τα οποία είναι επικίνδυνα για πολλά αεροσκάφη.

Η συνδρομή της «αίγλης» των πολεμικών αεροσκαφών

Ένας παράγοντας ο οποίος εκτιμάται πως θα λειτουργήσει θετικά για την ρωσική αεροπορική βιομηχανία είναι αναμφίβολα η πολύ καλή φήμη των πολεμικών αεροσκαφών της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι παραγγελίες Superjet-100 και MS-21 από την Ινδονησία και τη Μαλαισία, «παραδοσιακούς» αγοραστές ρωσικών πολεμικών αεροσκαφών. Επίσης, εν δυνάμει πελάτη αποτελεί και το Ιράν, το οποίο δεν μπορεί να βασιστεί σε αγορές «δυτικών» αεροσκαφών, λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί για τη συνέχιση του πυρηνικού του προγράμματος.

Ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση των παραγγελιών και της υποστήριξης προς τη ρωσική αεροπορική βιομηχανία παρουσιάζει η περίπτωση της Aeroflot, η οποία έχει παραγγείλει 30 Superjet-100.

Η Aeroflot είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να προβεί σε αγορές αεροσκαφών από την Airbus και την Boeing, κάτι που προκάλεσε τα «πυρά» του Ρώσου πρωθυπουργού, Βλαντιμίρ Πούτιν, που κατηγόρησε την εταιρεία ότι δεν εμπιστεύεται και δεν αγοράζει τη ρωσική τεχνολογία.

source:kathimerini.gr