Συντάξεις: Γιατί η 
μακροζωία αποτελεί πλέον 
πρόβλημα..

Η Ευρώπη κατεβαίνει στους δρόμους και διαμαρτύρεται για τις περικοπές και την οικονομική κρίση. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανεβάζουν σταδιακά την ηλικία συνταξιοδότησης και περικόπτουν τις συντάξεις.

Η Ευρώπη και ο δυτικός κόσμος έχουν βυθιστεί στην οικονομική κρίση και οι κυβερνήσεις των χωρών προκειμένου να βρουν χρήματα προχωρούν σε περικοπές στο κοινωνικό κράτος και σε αλλαγές του συνταξιοδοτικού συστήματος. Οι κύριοι λόγοι για τα μέτρα αυτά είναι τα μεγάλα ελλείμματα και το αυξανόμενο κόστος του κοινωνικού κράτους. Ο βασικός λόγος για τον οποίο τα κράτη εστιάζουν το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι ότι βάσει των υπολογισμών τους θα πρέπει να πληρώνουν συντάξεις για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ' ότι έως τώρα.

Τι συνέβη; Ο μέσος όρος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται. Θα ζήσουμε περισσότερο. Όχι απλά περισσότερο από τους γονείς μας, αλλά και περισσότερο απ' όσο νόμιζαν οι ειδικοί μόλις πριν λίγα χρόνια. Για παράδειγμα, το 1980 ένας 65χρονος Βρετανός είχε μόλις μία στις χίλιες πιθανότητες να ζήσει μέχρι τα 100 χρόνια. Τριάντα χρόνια αργότερα ο αριθμός αυτός έχει φτάσει στο ένας στους εκατό. Μάλιστα, στο Ηνωμένο Βασίλειο πάνω από 10.000 άνθρωποι έχουν λάβει μία γενέθλια κάρτα από της βασίλισσα Ελισάβετ για τα εκατοστά τους γενέθλια.

Συντάξεις εκατονταετίας

Πως μία κοινωνία πληρώνει για συνταξιοδότηση, όταν η σύνταξη διαρκεί τόσο πολύ; Ένα παράδειγμα έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου το κόστος μίας σύνταξης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος έληξε το 1865, ωστόσο πότε δόθηκε η τελευταία σύνταξη βετεράνου; Το 1914, το 1944, το 1974 ή το 2004; Η σωστή απάντηση είναι το 2004. Ο Γουίλιαμ Τζάσπερ Μάρτιν, πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο με την πλευρά της Συνομοσπονδίας. Παρότι ανήκε στο στρατόπεδο των ηττημένων έλαβε σύνταξη βετεράνου του πολέμου ύψους 50 δολαρίων το μήνα. Σε ηλικία 81 ετών παντρεύτηκε την 18χρονη τότε Αλμπέρτα, η οποία όμως πέθανε μόλις το 2004 σε ηλικία 97 ετών. Όλο αυτά τα χρόνια η Αλμπέρτα συνέχισε να λαμβάνει τη σύνταξη του άντρα της, όπως δικαιούνταν. Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει αυτή την ανωμαλία και μία σύνταξη δόθηκε για τόσα πολλά χρόνια, ενώ το κόστος σημαντικό.

Προβλέποντας το προσδόκιμο ζωής

Η πλειοψηφία των κατοίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι έχουν ένα υψηλό προσδόκιμο ζωής. Αλλά και οι επιπτώσεις της μακροζωίας δεν έχουν γίνει ευρέως κατανοητές. Ωστόσο, στο βασικό σχεδιασμό του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι και η γνώση του προσδόκιμου ζωής και της μακροζωίας. Μία γυναίκα 30 ετών από το Νιούπορτ της Ουαλίας έχει μία στις πέντε πιθανότητες να ζήσει μέχρι τα 98 σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες μελέτες. Αντίστοιχα, ένας 60χρονος άντρας από το Ινβερνές της Σκωτίας έχει μία στις πέντε πιθανότητες να ζήσει μέχρι τα 93.

Ένα μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής είναι ένα πρόβλημα που μεγαλώνει συνεχώς για τα εθνικά συνταξιοδοτικά συστήματα. Στο εξωτερικό οι ασφαλιστικές εταιρείες προσφέρουν ήδη συνταξιοδοτικά προγράμματα, τα οποία λόγω του μεγάλου προσδόκιμου ζωής δίνουν μικρότερες μηνιαίες συντάξεις.

Τα εθνικά συνταξιοδοτικά συστήματα και ο κόσμος δεν είναι έντιμος να αντιμετωπίσει μία αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, που επέρχεται λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής. Οι πολίτες προσανατολίζονταν κι έκαναν οικονομίες με βάση όσα ξέρουν για το όσα ίσχυαν μέχρι τώρα. Δεν περίμεναν ούτε ότι θα συνταξιοδοτηθούν αργότερα, ούτε ότι η σύνταξή τους θα ήταν μικρότερη.

Οι εργαζόμενοι περίμεναν μεγαλύτερες συντάξεις, οπότε τα χρήματα που αποταμίευαν ήταν λιγότερα σε σχέση με αυτά που θα χρειαστούν για να καλύψουν το κενό από τις μικρότερες συντάξεις. Η πραγματικότητα δυστυχώς έρχεται να ανατρέψει τις προσδοκίες όλων μας για μία καλή σύνταξη. Οι ειδικοί συνιστούν ότι ζώντας περισσότερο θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το «τρίπτυχο του συμβιβασμού»: αποταμιεύστε περισσότερο χρήματα, δουλέψτε περισσότερο ή συνταξιοδοτηθείτε με λιγότερα χρήματα.source:kathimerini.gr