Τηλεφώνημα ελπίδας στα… 

700 μέτρα βάθος...


Το μικρό, σκοτεινό κελί τους στα 700 μέτρα κάτω από τη γη χθες ξεχείλισε με αγάπη και συγκίνηση. Για πρώτη φορά έπειτα από 27 ημέρες που βρίσκονται παγιδευμένοι στα έγκατα της γης, οι 33 μεταλλωρύχοι συνομίλησαν απ’ ευθείας με τις οικογένειές τους μέσω ραδιοτηλεφώνου.

Μόνο για ένα λεπτό κάθε εγκλωβισμένος μπορούσε να μιλήσει με ένα αγαπημένο του πρόσωπο.

Αρκετό μπορεί να μη φάνηκε σε κανέναν, την ίδια στιγμή όμως λειτούργησε σαν μία ένεση ελπίδας σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που πρέπει να παλέψουν με τις ανθρώπινες αντοχές και τα ανθρώπινα μέτρα για χρονικό διάστημα που ίσως φτάσει και τα Χριστούγεννα.

Ειδικοί ψυχολόγοι ζήτησαν από τους συγγενείς που μίλησαν να δείχνουν αισιόδοξοι και δυνατοί, να μεταφέρουν θετικά συναισθήματα και σε καμία περίπτωση να μη στείλουν αρνητικά μηνύματα, ούτε να είναι οι συνομιλίες συναισθηματικά φορτισμένες.

«Το ν’ ακούω τη φωνή του ήταν μία ανακούφιση για την ψυχή μου», τόνισε η Τζέσικα Τσίγιε, έπειτα από την συνομιλία της με τον σύζυγό της Ντάριο, ενώ η Αντενόρ Μπάριος, δήλωσε μετά την επαφή με τον άνδρα της Κάρλος: «Τον βρήκα πολύ δυνατό και πλήρως αποφασισμένο. Μία δυνατή και καθαρή φωνή, συγκινήθηκα», τόνισε.

Είναι η πρώτη φορά που οι συγγενείς των μεταλλωρύχων είχαν άμεση επαφή μαζί τους, έπειτα από την καθίζηση που τους παγίδευσε στις στοές στις 5 Αυγούστου. Μετά τον εντοπισμό τους, έπειτα από έρευνες 17 ημερών μετά το συμβάν, οι μεταλλωρύχοι είχαν καταφέρει έως χθες να επικοινωνούν με τον έξω κόσμο με γραπτά μηνύματα και με εικόνες καταγεγραμμένες από βιντεοκάμερες.

Την ίδια ώρα πάντως ομάδες ειδικών εργάζονται αόκνως για να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους εγκλωβισμένους. Αυτά που θα πρέπει να επιτύχουν για να έχουν ελπίδες επιβίωσης είναι: ύπνος σε τακτικά διαστήματα, υψηλό ηθικό, ομαδικότητα και καλή διαχείριση των αποβλήτων μέσα στον περιορισμένο χώρο που διαθέτουν.  Οι παγιδευμένοι, θα πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν ένα ρυθμό στον ύπνο τους, όπως έκαναν και στην επιφάνεια, αλλά η δυσκολία είναι ότι χωρίς το φως του ήλιου χάνεται η αίσθηση του χρόνου...

Το ευτύχημα είναι ότι οι ανθρακωρύχοι της Χιλής έχουν επικοινωνία με τους διασώστες στην επιφάνεια και έτσι είναι δυνατόν να τους επιβληθεί κάποιος ρυθμός, για παράδειγμα με την παροχή τροφής σε συγκεκριμένες, σταθερές ώρες.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι όλοι τους θα έχουν προβλήματα όρασης, όταν βγουν έξω. Οπως παρατηρούν «Το βασικό είναι να βγουν σώοι. Όμως δεν θα βγουν αλώβητοι».
source:protothema.gr
top