Επενδύσεις για αναδιάρθρωση 
χρέους...
Του Μπαμπη Παπαδημητριου
Το μυαλό όλων είναι στραμμένο στην ανάπτυξη. Στις Βρυξέλλες κοιτούν τα στοιχεία για την Ευρωζώνη με συγκρατημένη ανακούφιση. Ελπίζουν να προσδέσουν την Ελλάδα στο τροχήλατο της ανάπτυξης.
Στη Γερμανία, που εκμεταλλεύθηκε περίφημα το φθηνότερο ευρώ, με τη βοήθεια της κρίσης του ελληνικού χρέους, η καγκελάριος Μέρκελ πουλά την ανάπτυξη διακηρύσσοντας τις αρετές της δημοσιονομικής λιτότητας.
Στη Γαλλία, ο κ. Σαρκοζί εγκατέλειψε την εμμονή του για τον χρηματο-καπιταλισμό, έκοψε κοινωνικά επιδόματα, αποδέχθηκε μια κουτσουρεμένη γαλλική ανάκαμψη και υποτάχθηκε στον «πρωσικό» κανόνα του τιθασευμένου κρατικού ελλείμματος.
Στην Ισπανία, τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της Ζώνης, ο κλονισμένος Θαπατέρο είδε φως όταν, προχθές, οι διεθνείς τράπεζες δέχτηκαν τα ιβηρικά ομόλογα ως ενέχυρο δανεισμού για ρευστότητα. Κι επειδή η «ψήφος εμπιστοσύνης» αφορά το ευρώ, πολλοί είναι εκείνοι που περιμένουν μια κίνηση αισιοδοξίας στο ακροφύσιο της Βαλκανικής.
Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει δύο σενάρια αισιοδοξίας στους διεθνείς εταίρους της. Το πρώτο αφορά τη διατύπωση ενός ρεαλιστικού και φιλόδοξου σχεδίου αύξησης των επενδύσεων. Το δεύτερο προβλέπει την οργάνωση, μέχρι τα τέλη του έτους, της αναδιάταξης ολόκληρου του κρατικού χρέους της χώρας.
Ως προς το πρώτο, δεν ήταν καθόλου τυχαία η αισιοδοξία του Γιώργου Προβόπουλου, διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Ακόμη και στους κύκλους της ΕΚΤ διατυπώνονται τώρα πιο αισιόδοξα σενάρια. Κύκλοι από το πρωθυπουργικό περιβάλλον δεν έκρυβαν την ικανοποίησή τους από το γεγονός ότι ένα στέλεχος με το οποίο δεν υπήρχε παλαιότερη «συγγένεια», εκμυστηρεύθηκε δημοσίως την αισιοδοξία του για την αμέσως επόμενη φάση της ελληνικής οικονομίας.
Ομως, το «μυστικό Προβόπουλου» το κρατά ο πρωθυπουργός. Μόνον αν ο ίδιος τεθεί επικεφαλής της εθνικής προσπάθειας προσέλκυσης μεγάλων (αλλά και μεσαίων) επενδυτικών σχεδίων, μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ελληνική οικονομία θα επανεκκινηθεί. Κάτι τέτοιο απαιτεί τη δραστηριοποίηση κεντρικής υπηρεσίας παραλαβής, επεξεργασίας και υποστήριξης επενδυτικών σχεδίων, τα οποία θα τίθενται «υπό την προστασία» του ίδιου του πρωθυπουργού. Η ελπίδα είναι προφανής: να ξεπεραστούν οι γνωστές ακαμψίες και φυγομαχίες που τελικώς ακυρώνουν κάθε νέα επενδυτική ιδέα. «Αν τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια προπορευτούν στη διάρκεια του 2011», πιστεύουν οι ίδιοι κύκλοι, «η Ελλάδα θα βγει με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου» από τις αρχές του 2012, πολύ κοντά στον χρόνο που έχει, άλλωστε, απογραφεί και στο Μνημόνιο.
Μέχρι τότε, όμως, τα πράγματα θα παραμένουν δύσκολα. Εγκυρες πληροφορίες αναφέρουν πως, αυτή τη στιγμή, κανένας διεθνής τραπεζικός οίκος δεν είναι πρόθυμος να συμμετάσχει σε κοινοπρακτικά δάνεια που θα υποστήριζαν επενδυτικά σχέδια για την Ελλάδα. Σημαντικό εμπόδιο σε κάθε επενδυτική πρωτοβουλία σημαντικού μεγέθους είναι και η άρνηση, που είναι γνωστή στο Λονδίνο αν και δεν έχει ακόμη λάβει δημόσιες διαστάσεις, από την πλευρά διεθνών ασφαλιστικών οίκων, οι οποίοι αρνούνται να τιμολογήσουν τον «κίνδυνο Ελλάδα». Συγκεκριμένα, οι οίκοι προβάλλουν αδυναμία υπολογισμού του διαστήματος που θα απαιτηθεί για να θέσουμε σε τροχιά υψηλής απόδοσης μια βαριά βιομηχανική επένδυση στην Ελλάδα. Το ίδιο πρόβλημα από μια διαφορετική οπτική γωνία καταγράφεται στο επιτόκιο διασφάλισης του κινδύνου για τη διακράτηση ελληνικών τίτλων, που παραμένει κολλημένο στον ουρανό.
Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο αρνούνται οι ασφαλιστικοί μεσίτες να υπογράψουν ασφαλιστήρια και οι επενδυτικές τράπεζες να μπουν σε εξασφαλισμένα δάνεια είναι ότι στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε αναδιάταξη του χρέους της και ότι ο ορίζοντας στον οποίο οφείλει να γίνει η σχετική προετοιμασία, είναι ορατός.
Στην Ουάσιγκτον, όπου διαθέτουν ουσιαστική εμπειρία δύσκολων καταστάσεων όπως η ελληνική, αλλά και στο Λονδίνο, όπου συγκεντρώνονται οι ανταλλαγές προβληματισμού μεταξύ των δανειστών μας, υπάρχει τους τελευταίους μήνες εμπεδωμένη η πεποίθηση ότι η Ελλάδα πρέπει να ρυθμίσει τα χρέη της και να μπορέσει να επιστρέψει σε φυσιολογική λειτουργία της αγοράς κεφαλαίων και χρήματος.
Καμία οικονομία δεν μπορεί να συντηρηθεί σε βαθιά κατάψυξη, παραδέχονται. Αν και η αναδιάταξη χρέους δεν έχει καμία σχέση με την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, την οποία υποστηρίζουν μαξιμαλιστικοί κύκλοι στην Αθήνα και αλλού, είναι σίγουρο ότι η επιτυχία της εξαρτάται από τη συμφωνία των μερών που διακρατούν τα κρατικά μας χρεόγραφα. Εξίσου σίγουρο είναι πως η επιβεβαίωση, στις αμέσως επόμενες εβδομάδες, του ενδιαφέροντος διεθνών επενδυτών γα την Ελλάδα και η προσωπική δέσμευση του πρωθυπουργού σε μια φιλική προς την επιχειρηματικότητα πολιτική θα προσφέρουν την άμεση διαβεβαίωση που χρειάζεται η αναίμακτη επανεκκίνηση της οικονομίας μας.source:kathimerini.gr
top