Ακόμη προσελκύει το ενδιαφέρον 

ο Τίτο...

Ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο έχει συνδέσει το όνομά του με την Γιουγκοσλαβία

Άλλοι τον λάτρεψαν και άλλοι τον μίσησαν μέχρι θανάτου. Το σίγουρο είναι πως ο στρατάρχης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με την πάλαι ποτέ κραταιά Γιουγκοσλαβία και εξακολουθεί, δεκαετίες μετά το θάνατό του, να διχάζει, αλλά και να προσελκύει το ενδιαφέρον.

Αυτό τουλάχιστον μαρτυρεί το ενδιαφέρον του κόσμου να επισκεφθεί το μαυσωλείο του, στο Μουσείο Γιουγκοσλαβικής Ιστορίας, που συχνά αποκαλείται με το παλαιότερο όνομά του "Μουσείο 25ης Μαΐου", στη συνοικία Ντέντινιε του Βελιγραδίου.

Τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του Τίτο, το μαυσωλείο του, το "Σπίτι των Λουλουδιών", όπως αποκαλείται, παραμένει στον κατάλογο αυτών που "πρέπει να δει" κάποιος, όταν επισκέπτεται τη σερβική πρωτεύουσα.

Ο Τίτο γεννήθηκε το 1892 στην Κροατία και όταν πέθανε, στις 4 Μαΐου του 1980, είχε ήδη συμπληρώσει μια 35ετία στο "τιμόνι" της Γιουγκοσλαβίας, μιας χώρας που δεν υπάρχει πλέον.

Ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, με επιστήθιους φίλους, αλλά και φανατικούς εχθρούς, ο Τίτο έβαλε την προσωπική του "σφραγίδα" στην παγκόσμια ιστορία. Ο θάνατός του συγκλόνισε τη Γιουγκοσλαβία κι έστρεψε πάνω της τα φώτα όλου του πλανήτη.

Χαρακτηριστικό ήταν το ακόλουθο απόσπασμα από το ρεπορτάζ του περιοδικού "Time" για την κηδεία του: "Η κηδεία του Τίτο ήταν η πιο συγκινητική που βίωσε η Ευρώπη την τελευταία δεκαετία, ανάλογη της μεγαλειώδους πομπής της σορού του Στρατηγού Ντε Γκολ στον καθεδρικό ναό του Νοτρ Νταμ, το 1970. Ηγέτες απ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ακόμη και βασιλιάδες, τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, αντανακλώντας την παγκόσμια διάσταση της προσωπικότητάς του. Οι επίσημοι προσκεκλημένοι προέρχονταν από 123 χώρες: τέσσερις μονάρχες, 32 πρόεδροι και άλλοι επικεφαλής κρατών, 22 πρωθυπουργοί, γραμματείς ή εκπρόσωποι κομμουνιστικών ή εργατικών κομμάτων. Όπως πολύ λιτά αλλά εύστοχα το περιέγραψε το Τανγιούγκ, ήταν μια ``σύνοδος της ανθρωπότητας``".

Το μαυσωλείο του Τίτο, όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά του το "Balkan Insight", η διαδικτυακή έκδοση του βαλκανικού ερευνητικού δικτύου αναφοράς BIRN, προσελκύει ολοένα και περισσότερους επισκέπτες.

Η μεγαλοπρεπής ατμόσφαιρα, ανάλογη του ονόματος του Τίτο, είναι εμφανής σε κάθε γωνιά του μαυσωλείου. Στην είσοδο, τον επισκέπτη υποδέχεται ένα κόκκινο χαλί και οι περισσότεροι εισέρχονται με ευλαβική σιγή στο χώρο, εκεί που ο ίδιος ο Τίτο είχε ζητήσει να ταφεί. Ένα μέρος, που είχε κατασκευαστεί το 1974, λίγα χρόνια δηλαδή πριν από το θάνατό του και ο ίδιος το χρησιμοποιούσε, για να εργαστεί, απερίσπαστος από τη "βαριά" καθημερινότητά του, αλλά και να ξεκουραστεί.

Εκεί, σήμερα, εκτίθενται για το κοινό πολλά από τα δώρα ηγετών, αλλά και απλών ανθρώπων προς τον αγαπημένο τους ηγέτη, περισσότερα από 100 μετάλλια και τιμητικές πλακέτες, από εγχώριους και διεθνείς φορείς, αλλά και μια συλλογή από 22.000 σκυτάλες!

Κάθε χρόνο, συμπίπτοντας με την Ημέρα Νεολαίας, τα γενέθλια του Τίτο γιορτάζονταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία με σκυταλοδρομία, που διαρκούσε αρκετές ημέρες και στο τέλος οι σκυτάλες απ' όλους τους περιφερειακούς αγώνες παραδίδονταν στον ηγέτη της χώρας, σε μια μεγάλη τελετή, στο Στάδιο του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού, στο Βελιγράδι.

Οι αγώνες αυτοί ξεκίνησαν το 1945 και συνεχίστηκαν έως το 1987, δηλαδή ακόμη και μετά το θάνατό του.

Δυστυχώς, το μουσείο-μαυσωλείο δεν προσφέρει ειδικευμένους ξεναγούς, οπότε ο επισκέπτης θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κάθε διαθέσιμη πηγή γνώσης, αλλά και τη φαντασία του για να περιηγηθεί στους χώρους του, που αναδίδουν ένα ξεχωριστό "άρωμα" ιστορίας.

Το εισιτήριο για την είσοδο στο μουσείο στοιχίζει περίπου 2 ευρώ και εξασφαλίζει στον επισκέπτη και είσοδο στο Μουσείο Γιουγκοσλαβικής Ιστορίας, που φιλοξενεί ειδικές εκθέσεις, κατά τακτά χρονικά διαστήματα.

Εδώ και λίγες ημέρες, το Μουσείο φιλοξενεί μια ενδιαφέρουσα έκθεση, όπου παρουσιάζονται γράμματα από ειρηνιστές, όπως ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο, που το 1969 απέστειλαν επιστολές στους ηγέτες ανά τον πλανήτη, απευθύνοντας έκκληση για ειρηνική πολιτική δράση και ζητώντας τους να φυτέψουν το βελανίδι που εσώκλειαν στο γράμμα τους, στον κήπο του σπιτιού τους.

Μια άλλη, πρόσφατη έκθεση του μουσείου, με τίτλο "Η γυναικεία πλευρά" έδειχνε τη θέση και το ρόλο των "απελευθερωμένων" γυναικών των σοσιαλιστικών κοινωνιών, σε διάφορες χρονικές περιόδους.source:skai.gr
top